Podstawa do chorobowego a nowe zwolnienia od pracy

Nowe zwolnienia od pracy po nowelizacji ustawy Kodeks pracy a podstawa wymiaru świadczeń chorobowych

ARTYKUŁ NIEAKTUALNY – zmiana stanowiska ZUS

Nowe dwa uprawnienia pracownicze wynikające z nowelizacji przepisów Kodeksu pracy
Ustawa z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 4.4.2023 r. poz. 641).
Data obowiązywania od 26 kwietnia 2023 r.

Urlop opiekuńczy:
https://www.hrkadryiplace.pl/urlop-opiekunczy-po-nowelizacji-kodeksu-pracy-hrkadryiplace-jezek-przemyslaw/

Przykład
Pracownik zatrudniony w systemie równoważnym w lipcu 2023 r. do przepracowania miał 168 h zgodnie z rozkładem czasu pracy i wymiarem dla tego miesiąca. W miesiącu tym nie wykonywał pracy przez 3 dni robocze z powodu korzystania z urlopu opiekuńczego. W dniach korzystania ze zwolnienia miał do przepracowania 3 dni x 12 h. Pracownik wynagradzany jest stałą stawką miesięcznego wynagrodzenia w wysokości 3 600 zł (minimalne wynagrodzenie za pracę). W związku z wykorzystaniem niepłatnego zwolnienia należy miesięczne wynagrodzenie odpowiednio pomniejszyć.
Wynagrodzenie zasadnicze
3 600 zł : 168 h = 21,43 zł
21,43 zł x 36 h (3 dni x 12 h) = 771,48 zł
(3 600 zł – 771,48 zł) = 2 828,52 zł

Zapamiętaj:
W związku z wykorzystaniem niepłatnego zwolnienia i pomniejszeniem z tego tytułu wynagrodzenia, pracownikowi nie przysługuje wyrównanie do minimalnego wynagrodzenia. W art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 10.10.2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę wskazano przypadki w których należy wyrównania dokonać. Nie należy do nich urlop opiekuńczy.

Zwolnienie tytułem działania siły wyższej:
https://www.hrkadryiplace.pl/zwolnienie-od-pracy-z-powodu-dzialania-sily-wyzszej-wynagrodzenie-nieobecnosc-praca-zmiany-kodekspracy-hrkadryiplace-jezek-przemyslaw/

Podstawa do chorobowego
Przeciętne miesięczne wynagrodzenie, stanowiące podstawę wymiaru świadczenia chorobowego, ustala się poprzez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego przez ubezpieczonego będącego pracownikiem z okresu, z którego ustalana jest podstawa, przez liczbę miesięcy, w których wynagrodzenie to zostało osiągnięte. W sytuacji, gdy pracownik w przyjmowanym okresie, nie osiągnął wynagrodzenia wskutek nieobecności w pracy z przyczyn usprawiedliwionych, przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczenia chorobowego należy:
1)
wyłączyć wynagrodzenie za miesiące:
w których pracownik przepracował mniej niż połowę obowiązującego go wymiaru czasu pracy
2)
przyjąć kwotę wynagrodzenia po uzupełnieniu:
z miesięcy, w których ubezpieczony będący pracownikiem przepracował co najmniej połowę obowiązującego go wymiaru czasu pracy (art. 38 ust. 1-2 ustawy zasiłkowej).
Na równi z dniami, w których pracownik świadczył pracę, traktuje się dni urlopu wypoczynkowego i inne dni nieobecności w pracy, za które pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia (ust. 279 komentarza).
Podstawę wymiaru świadczenia chorobowego stanowi:
wynagrodzenie miesięczne określone w umowie o pracę
lub w innym akcie, na podstawie którego powstał stosunek pracy, jeżeli wynagrodzenie przysługuje w stałej miesięcznej wysokości
wynagrodzenie, które pracownik osiągnąłby
gdyby przepracował pełny miesiąc kalendarzowy, jeżeli pracownik otrzymuje wynagrodzenie zmienne.

Wynagrodzenie miesięczne zmienne, które pracownik osiągnąłby, gdyby przepracował cały miesiąc, ustala się:

• poprzez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni, w których zostało ono osiągnięte i pomnożenie przez liczbę dni, które pracownik był obowiązany przepracować w danym miesiącu, jeżeli przepracował choćby jeden dzień
• przyjmując kwotę zmiennych składników wynagrodzenia w przeciętnej miesięcznej wysokości wypłaconej za ten miesiąc pracownikom zatrudnionym na takim samym lub podobnym stanowisku w zakładzie pracy, w którym przysługuje zasiłek chorobowy, jeżeli pracownik nie osiągnął w danym miesiącu żadnego wynagrodzenia.

Ważne:
Wynagrodzenie określone w stawce godzinowej traktuje się tak jak wynagrodzenie stałe. Zmienne składniki wynagrodzenia uzupełnia się do pełnego miesiąca tylko wtedy gdy z postanowień przepisów płacowych wynika, że składnik ten jest pomniejszany proporcjonalnie za każdy dzień nieobecności pracownika w pracy.

Kilkugodzinna nieobecność w pracy a podstawa wymiaru
Zdarza się, że pracownicy wnioskują o udzielenie im kilkugodzinnej przerwy w pracy na tzw. wyjście prywatne. Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy, ale tylko wówczas, gdy pozwalają na to przepisy prawa pracy m.in. Kodeksu pracy lub rozporządzenia o zwolnieniach od pracy. Pracownik, który wnioskował o wyjście w celach prywatnych w godzinach pracy i nie odpracował takiego zwolnienia, musi liczyć się z tym, że jego pensja zostanie pomniejszona. Określone w art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej zasady uzupełniania wynagrodzenia wliczanego do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych stanowią, że przy ustalaniu podstawy wymiaru przewiduje się uzupełnianie wyłącznie wynagrodzenia miesięcznego. Nie podlega takiemu uzupełnieniu wynagrodzenie „dzienne”. W związku z tym kilkugodzinna nieobecność w pracy w danym miesiącu powoduje, że wynagrodzenie za taki miesiąc uwzględnia się w podstawie wymiaru świadczenia w kwocie faktycznie uzyskanej, tj. bez uzupełnienia.
Kilkugodzinna nieobecność w pracy wynikająca np. z wyjścia prywatnego, nieodpracowana i powodująca, że wynagrodzenie za taki miesiąc jest obniżone jest równoznaczna z koniecznością uwzględnienia wynagrodzenia za ten miesiąc w podstawie wymiaru świadczeń chorobowych w kwocie faktycznie wypłacone, tzn. bez uzupełniania.
W sytuacji gdy pracownik korzystać będzie ze zwolnienia z tytułu działania siły wyższej w wymiarze godzinowym (zwolni się po 5 h pracy) wynagrodzenie dzienne nie będzie podlegać uzupełnieniu. Do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych należy przyjąć wynagrodzenie, które pracownik faktycznie otrzymał i od którego rozliczono składki na ubezpieczenia społeczne.
W sytuacji gdy pracownik korzystać będzie ze zwolnienia w wymiarze 2 lub 1 dnia (siła wyższa) lub do 5 dni (urlop opiekuńczy) i przepracował w miesiącu co najmniej połowę obowiązującego go wymiaru czasu pracy, do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych należałoby przyjąć wynagrodzenie, po odpowiednim uzupełnieniu.

AKTUALIZACJA
Na stronie
https://www.zus.pl/-/zmiany-w-zasi%C5%82kach-od-26-kwietnia-2023-roku?redirect=%2Fbaza-wiedzy%2Fbiezace-wyjasnienia-komorek-merytorycznych%2Fswiadczenia
ZUS zajął odmienne stanowisko odnośnie zwolnienia tytułem działania siły wyższej nie podając przy tym konkretnej podstawy prawnej

W jaki sposób powinna być ustalona podstawa wymiaru zasiłku chorobowego w przypadku skorzystania przez pracownika z urlopu opiekuńczego na podstawie art. 173¹p. albo ze zwolnienia od pracy w wymiarze 2 dni albo 16 godzin z powodu działania siły wyższej na podstawie art. 148¹k.p.?

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem okresu, o którym mowa w art. 36 ust. 1 ustawy zasiłkowej, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia. W przypadku pracownika, który korzystał z urlopu opiekuńczego (nieobecność usprawiedliwiona) na podstawie art. 173¹k.p., podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowić będzie wynagrodzenie po uzupełnieniu na zasadach określonych w art. 38 ust. 2 i 3 w związku z art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej.
W przypadku pracownika, który korzystał ze zwolnienia od pracy w wymiarze 2 dni albo 16 godzin z powodu działania siły wyższej na podstawie art. 148¹ k.p., podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowić będzie wynagrodzenie w kwocie faktycznie wypłaconej.

Jeżek Przemysław
Oferta szkoleń
https://www.hrkadryiplace.pl/szkolenia-kadrowo-placowe/