ZUS potwierdza, iż pomimo ciągłości w pobieraniu świadczeń chorobowych (przy zmianie wymiaru etatu) podstawę wymiaru należy wyrównać do minimalnej
Przykład:
Na podstawie zawartego porozumienia ze związkami zawodowymi na okres od 1 maja do 30 czerwca 2020 r. zmieniono pracownikom wymiar etatu: z pełnego na 0,8 (art. 15g ustawa tarcza antykryzysowa).
W okresie pracy na pełen etat – wynagrodzenie pracownika wynosiło:
2 900 zł
W okresie pracy na 0,8 etatu – wynagrodzenie pracownika wyniosło:
2 320 zł (2 900 zł x 0,8)
Pracownik:
- chorował w okresie od 25 czerwca do 3 lipca 2020 r.
następnie - od 13 do 17 lipca 2020 r. pobierał zasiłek opiekuńczy.
Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego i opiekuńczego ustalono w następujący sposób:
- za okres od 25 do 30 czerwca 2020 r.: 2 320 zł – 13,71%
- za okres od 1 do 3 lipca 2020 r.: 2 600 zł – 13,71% (wyrównanie do minimalnej – art. 45 ustawy zasiłkowej)
- za okres od 13 do 17 lipca 2020 r.: 2 900 zł – 13,71% (zmiana wymiaru etatu od 1 lipca 2020 r.)
COT w odpowiedzi wskazał, że pracodawca postąpił nieprawidłowo wyrównując podstawę zasiłku chorobowego za okres od 1 do 3 lipca 2020 r. do minimalnej, uznając, że:
(…)
Podstawy wymiaru zasiłku z ubezpieczenia chorobowego nie ustala nie na zasadach art. 40 ustawy z dnia ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa, gdy zmiana wymiaru czasu pracy w umowie o pracę lub innym akcie, na podstawie którego powstał stosunek pracy, następuje w trakcie nieprzerwanego pobierania zasiłków tego samego lub innego rodzaju art. 43 ww. ustawy.
Wobec powyższego nie ustala się na nowo podstawy wymiaru zasiłku dla niezdolności za okres 1-3 lipca (ciągłość zwolnienia od 25 czerwca) (…).
Powyższa interpretacja budziła wątpliwość gdyż:
Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy zasiłkowej:
Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% tego wynagrodzenia.
W odpowiedzi COT nie powołał się w ogóle na ten art.
Wystąpiono z zapytaniem do centrali ZUS, która uznała, że przy zmianie wymiaru czasu pracy, pomimo ciągłości w pobieraniu świadczeń chorobowych, należy zastosować art. 45 ust. 1 ustawy zasiłkowej i wyrównać podstawę do minimalnej.
W odpowiedzi czytamy, że:
„(…)
w przypadku, gdy zmiana wymiaru czasu pracy nastąpiła w trakcie pobierania zasiłku nie ma zastosowania art. 40 ustawy zasiłkowej (tzn. nie ustalamy podstawy wymiaru na podstawie wynagrodzenia po zmianie wymiaru czasu pracy). Jednak ma tu zastosowanie art. 45 ustawy zasiłkowej o gwarancji minimalnej podstawy wymiaru zasiłku dla pracownika. Oznacza to, że jeżeli dotychczasowa podstawa wymiaru zasiłku jest niższa od odpowiedniej kwoty minimalnego wynagrodzenia, podstawa wymiaru przysługującego zasiłku podlega podwyższeniu do minimalnej podstawy wymiaru obowiązującej od tego dnia dla nowego wymiaru czasu pracy (dla pełnego etatu).
Chcesz być na bieżąco z najnowszymi informacjami?
Zapisz się do newslettera!