Zasiłek opiekuńczy na dni robocze

Zasiłek opiekuńczy na dni robocze – Rozliczenie na liście płac

Uprawnienie do dodatkowego zasiłku opiekuńczego ustala się na okres wskazany w oświadczeniu pracownika. Jeżeli pracownik wnioskował o wypłatę zasiłku za dni robocze to zostanie on wypłacony za te dni, które pracownik wskazał w „Oświadczeniu o sprawowaniu opieki nad dzieckiem w związku z zamknięciem z powodu COVID-19 placówki, do której uczęszcza dziecko albo niemożności sprawowania opieki przez nianię lub dziennego opiekuna”, z wyłączeniem sobót i niedziel oraz drugiego dnia Świąt Wielkanocnych.
Zgodnie z normą wyrażoną w art. 80 K.p., w przypadku gdy w danym miesiącu kalendarzowym, pracownik nie przepracował ani jednej godziny a przedłożone oświadczenie przypada tylko na dni robocze, nie ma podstaw do stosowania przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy. Wynagrodzenie za pracę nie przysługuje a pracodawca ma obowiązek wypłacić pracownikowi tylko i wyłącznie zasiłek opiekuńczy za dni nieobecności w pracy.

Przykład
Zgodnie z zawartą umową o pracę pracownik wynagradzany jest stałą miesięczną stawką wynagrodzenia w wysokości: 3 500 zł.
Pracownikowi przysługują:

• podstawowe koszty uzyskania przychodu oraz
• pracownik złożył oświadczenie PIT-2

W miesiącu kwietniu 2020 r., w związku z opieką nad dzieckiem w wieku 6 lat, pracownik korzystał z dodatkowego zasiłku opiekuńczego. W złożonym pracodawcy oświadczeniu pracownik wskazał tylko dni robocze (21).

W przypadku zastosowania do powyższych przypadków wprost przepisów rozporządzenia, pracodawca wypłaciłby pracownikowi wynagrodzenie za pracę co stałoby w sprzeczności z przepisami art. 80 K.p.

Podobne stanowisko wyraziło Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej w 2015 r.
„(…)
zgodnie z § 11 ust. 1 rozporządzenia (…) w celu obliczenia wynagrodzenia, ustalonego w stawce miesięcznej w stałej wysokości, za przepracowaną część miesiąca, jeżeli pracownik za pozostałą część tego miesiąca otrzymał wynagrodzenie określone w art. 92 Kodeksu pracy, miesięczną stawkę wynagrodzenia dzieli się przez 30 i otrzymaną kwotę mnoży przez liczbę dni wskazanych w zaświadczeniu lekarskim o czasowej niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby. Tak obliczoną kwotę wynagrodzenia odejmuje się od wynagrodzenia przysługującego za cały miesiąc. Jak wynika z tego przepisu dotyczy on sytuacji, gdy pracownik przepracował część miesiąca z powodu nieobecności w pracy spowodowanej zwolnieniem lekarskim. W opinii Departamentu Prawa Pracy w MPiPS zwrot „przepracowana część miesiąca” należy utożsamiać z sytuacją, w której pracownik przepracował część obowiązującego go wymiaru czasu pracy w danym miesiącu z powodu korzystania ze zwolnienia lekarskiego.
Zdaniem Departamentu powołany wyżej przepis § 11 ust. 1 rozporządzenia (oraz stosowany odpowiednio przepis § 11 ust. 2 tego rozporządzenia) nie dotyczy zatem sytuacji, gdy pracownik był nieobecny w pracy z powodu choroby, która objęła jego rozkładowe dni pracy i nie pracował w danym miesiącu.
Należy zaznaczyć, iż na podstawie art. 80 Kodeksu pracy wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną, a za czas jej niewykonywania pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią.
Zasadą jest zatem, że pracownik który nie świadczy pracy nie nabywa prawa do wynagrodzenia. Nie ma jednak przeszkód, aby zakładowe źródła prawa pracy przewidywały prawo do wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy.
Postanowienia te, jako korzystniejsze dla pracowników od regulacji zawartej w treści art. 80 Kodeksu pracy, będą zgodne z prawem (art. 9 § 2 Kodeksu pracy). (…)”.