Ponowne ustalenie podstawy wymiaru świadczeń chorobowych po 1 miesięcznej przerwie
Świadczenia chorobowe:
Aktualny stan prawny:
Ustawa z dnia 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U z 2021 r., 1133) zwana dalej: ustawą zasiłkową
oraz
dodatkowych wyjaśnień udzielił ZUS w wydanym: Komentarzu do ustawy zasiłkowej
data publikacji: grudzień 2019 r. dostępnym na stronie: www.zus.pl.
Zmiany:
Ustawa z dnia 24 czerwca 2021 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 3 września 2021 r., poz. 1621).
Zmiany od dnia 1 stycznia 2022 r.:
Art. 43 ustawy zasiłkowej
Podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo, jeżeli między okresami pobierania zasiłków zarówno tego samego rodzaju, jak i innego rodzaju, nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż miesiąc kalendarzowy (art. 4 pkt 9 ustawy zmieniającej).
Ważne:
Zasiłki oraz świadczenie rehabilitacyjne, do których prawo powstało przed dniem 1 stycznia 2022 r., wypłaca się w wysokości, na zasadach i w trybie określonych w przepisach ustawy zmienianej w art. 4, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2022 r., za cały okres nieprzerwanej niezdolności do pracy (art. 21 ustawy zmieniającej).
Przykład
Pracownik chorował od 10 do 25 listopada 2021 r. Podstawę wymiaru świadczenia chorobowego stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres od listopada 2020 r. do października 2021 r. W styczniu 2022 r. pracownik przez 5 dni sprawował osobistą opiekę nad chorą żoną. Przerwa między okresami pobierania ww. świadczeń trwała jeden miesiąc kalendarzowy (grudzień 2021 r.). Po zmianach w przepisach należało ustalić ponownie podstawę do wypłaty świadczenia chorobowego. Do podstawy wymiaru zasiłku opiekuńczego przyjęto przeciętne miesięczne wynagrodzenie za okres od stycznia do grudnia 2021 r.
Kolejna niezdolność do pracy z powodu choroby powstanie w lutym 2022 r. Z uwagi na przerwę między okresami pobierania świadczeń trwającą krócej niż 1 miesiąc, do podstawy wymiaru świadczenia chorobowego należnego za miesiąc luty przyjęta zostanie podstawa ustalona w miesiącu styczniu 2022 r.
Przykład
Pracownik chorował od 10 do 25 listopada 2021 r. Podstawę wymiaru świadczenia chorobowego stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres od listopada 2020 r. do października 2021 r. W miesiącu lutym 2022 r. pracownik przez 10 dni sprawował osobistą opiekę nad chorym dzieckiem do lat 14. Przerwa między okresami pobierania ww. świadczeń trwała dwa miesiące kalendarzowe (grudzień 2021 r. i styczeń 2022 r.). Po zmianach w przepisach należało ustalić ponownie podstawę do wypłaty świadczenia chorobowego. Do podstawy wymiaru zasiłku opiekuńczego przyjęto przeciętne miesięczne wynagrodzenie za okres od lutego 2021 r. do stycznia 2022 r. Kolejna niezdolność do pracy z powodu choroby powstanie w kwietniu 2022 r. Z uwagi na przerwę między okresami pobierania świadczeń chorobowych, trwającą 1 miesiąc (marzec 2022 r.), do podstawy wymiaru świadczenia chorobowego, należnego za miesiąc kwiecień, należy przyjąć przeciętne miesięczne wynagrodzenie za okres od kwietnia 2021 r. do marca 2022 r.
Chcesz być na bieżąco z najnowszymi informacjami?
Zapisz się do newslettera!