Równoległe wykonywanie pracy w „dwóch zakładach” i brak możliwości zaprzestania stosowania KUP
„Polski Ład”
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PDOF (art. 22 ust. 1 ustawy o PDOF). Przy ustalaniu przez pracodawcę podstawy do opodatkowania, warunkiem uwzględnienia w niej kosztów uzyskania przychodów jest uzyskanie przez pracownika przychodu ze stosunku pracy. Nie ma przy tym znaczenia, czy pracownik faktycznie wykonywał pracę w danym miesiącu kalendarzowym. Zasadniczym jest, aby pracownik osiągnął przychód ze stosunku pracy.
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności:
- wynagrodzenia zasadnicze
- wynagrodzenia za godziny nadliczbowe
- różnego rodzaju dodatki
- nagrody
- ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i
- wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF).
Art. 22 ust. 2 ustawy o PDOF:
Ważne:
U pracowników (twórców) możliwe jest stosowanie 50% kosztów (art. 22 ust. 9 pkt 1-3 ustawy o PDOF).
Przykład
Pracownik zatrudniony jest równolegle w dwóch zakładach pracy i każdy z nich stosuje podstawowe koszty (250 zł). Czy pracownik ma możliwość wnioskowania o niestosowaniu kosztów w jednym z zakładów pracy ?
Pracownik nie ma możliwości złożyć pracodawcy wniosku o nieuwzględnianie kosztów uzyskania przychodów.W sytuacji gdy pracownik, który ma stosowane podstawowe koszty uzyskania przychodów, jest zatrudniony w jednym zakładzie pracy, wówczas roczne koszty uzyskania przychodów równe są kosztom stosowanym w trakcie roku. W przypadku zatrudnienia w kilku zakładach pracy uwzględnianie pracownikowi kosztów miesięcznych z każdego stosunku pracy, przy istniejących limitach rocznych, powoduje, że w zeznaniu należy zastosować koszty niższe niż faktycznie zastosowane w trakcie roku. Sytuacja taka skutkować będzie powstaniem niedopłaty podatku w zeznaniu.Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują jednak możliwości obliczania przez pracodawcę miesięcznych zaliczek na podatek bez uwzględniania podstawowych kosztów uzyskania przychodu. Złożenie przez podatnika wniosku w sprawie niepotrącania mu takich kosztów, nie wywoła skutków prawnych.
Proponuje się aby od 1 stycznia 2022 r.:
podatnik (pracownik) miał możliwość złożenia pisemnego wniosku o pobór zaliczek, bez stosowania miesięcznych kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF (250 zł). Najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu złożenia wniosku, płatnik pobierać będzie zaliczki bez stosowania kosztów.
Artykuł w PDF
(na dole strony: POBIERZ ARTYKUŁ)
Chcesz być na bieżąco z najnowszymi informacjami?
Zapisz się do newslettera!