Używanie przez pracownika własnego sprzętu przy pracy zdalnej w interpretacjach Krajowej Informacji Skarbowej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 i 4-5 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach w związku z COVID-19:
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, oraz w okresie 3 miesięcy po ich odwołaniu, w celu przeciwdziałania COVID-19 pracodawca może polecić pracownikowi wykonywanie, przez czas oznaczony, pracy określonej w umowie o pracę, poza miejscem jej stałego wykonywania (praca zdalna).
Narzędzia i materiały potrzebne do wykonywania pracy zdalnej oraz obsługę logistyczną pracy zdalnej zapewnia pracodawca. Przy wykonywaniu pracy zdalnej pracownik może używać narzędzi lub materiałów niezapewnionych przez pracodawcę pod warunkiem, że umożliwia to poszanowanie i ochronę informacji poufnych i innych tajemnic prawnie chronionych, w tym tajemnicy przedsiębiorstwa lub danych osobowych, a także informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę.
Ważne:
Przepisy ustawy nie regulują kwestii odpłatności za używanie własnego sprzętu pracownika a finansowanie ich przez pracodawcę wzbudza wątpliwości przy ich ewentualnym opodatkowaniu.
Poniżej dwie z ostatnich interpretacji indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dotyczących finansowania świadczeń przy pracy zdalnej i zwolnień z opodatkowania.
1.
Interpretacja indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 grudnia 2020 r.
nr 0115-KDIT2.4011.739.2020.1.RS.
Organ podatkowy rozpatrując sprawę, powołał się na przepisy specustawy z dnia 2 marca 2020 r. z których wynika m.in., że narzędzia i materiały potrzebne do wykonywania pracy zdalnej oraz obsługę logistyczną pracy zdalnej ma zapewnić pracodawca. Przy czym pracodawca ma pozostawioną swobodę co do sposobu zapewnienia pracownikowi pracującemu zdalnie narzędzi i materiałów potrzebnych mu do wykonywania tej pracy. Zapewnienie to może mieć zatem charakter rzeczowy poprzez wyposażenie stanowiska pracy w narzędzia i materiały. Może być również dokonana wypłata świadczenia pieniężnego za używanie własnych materiałów i narzędzi pracownika. Niemniej jednak, niezależnie od formy zapewnienia przez pracodawcę narzędzi i materiałów potrzebnych pracownikowi do wykonywania pracy zdalnej, na gruncie przepisów ustawy o PIT, otrzymane przez pracownika świadczenia nie stanowią u niego przychodu ze stosunku pracy. Analogicznie jest z ekwiwalentem wypłacanym za zwiększone zużycie energii elektrycznej czy wody. W rezultacie powołany organ stwierdził, że wypłacone przez wnioskodawcę kwoty ekwiwalentu za zużycie internetu i energii elektrycznej podczas pracy zdalnej nie będą stanowiły przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF.
Zgodnie z powyższym:
otrzymane przez pracowników pracujących zdalnie, w związku z COVID-19, świadczenia pieniężne tytułem zapewnienia przez pracodawcę narzędzi i materiałów potrzebnych pracownikowi do wykonywania pracy zdalnej, nie stanowią przychodu podatkowego
oraz
wypłacony przez pracodawcę ekwiwalent za energię elektryczną i internet wykorzystywane w czasie świadczenia przez pracownika pracy zdalnej, nie jest przychodem ze stosunku pracy.
2.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 grudnia 2020 r.
nr 0113-KDIPT2-3.4011.725.2020.2.KS.
Zwrot kosztów zakupu krzesła biurowego pracownikom pracującym zdalnie w okresie stanu zagrożenia epidemicznego nie skutkuje u nich powstaniem przychodu. Przedsiębiorca (wnioskodawca) podjął decyzję o sfinansowaniu (do pewnej kwoty) kosztu zakupu krzesła biurowego pracownikom pracującym na jego polecenie w domu. Chodzi tu o osoby wykonujące telepracę, jak i osoby pracujące zdalnie incydentalnie lub w okresie stanu zagrożenia epidemicznego. Wykonywanie przez pracowników telepracy oraz pracy zdalnej pozwala pracodawcy na zapewnienie ciągłości biznesowej.
Organ podatkowy uznał stanowisko wnioskodawcy w części za nieprawidłowe. Wyjaśnił, że w niniejszej sprawie odrębnego rozpatrzenia wymagają wynikające ze stanu faktycznego trzy sytuacje, dotyczące zwrotu kosztów zakupu krzesła, mianowicie zwrot, który dotyczy pracowników:
- wykonujących telepracę
- pracujących zdalnie incydentalnie
- pracujących zdalnie w okresie stanu zagrożenia epidemicznego.
W przypadku pracowników, którzy wykonują pracę zdalną w związku z występowaniem zagrożenia epidemicznego, otrzymany zwrot kosztów zakupu krzesła nie będzie skutkował powstaniem po ich stronie przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji na wnioskodawcy nie będą ciążyły w tym zakresie obowiązki płatnika.
Jeżek Przemysław