BLOG, Podatek, Wynagrodzenia

Wycieczka integracyjna stanowisko KIS

Interpretacja indywidualna z 1 października 2024 r.

Interpretacja indywidualna z dnia 1 października 2024 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0113-KDIPT2-3.4011.495.2024.1.GG
Dofinansowanie wycieczki integracyjnej z ZFŚS nie stanowi przychodu dla pracownika nawet jeśli z wycieczki skorzysta tylko część pracowników.
Opis zdarzenia przyszłego
W październiku 2024 r. zostanie zorganizowana 4-dniowa autokarowa wycieczka integracyjna. Udział w wycieczce jest dobrowolny, ale obwarowany ograniczeniami:
1.
Brak ogólnej dostępności dla wszystkich pracowników i osób uprawnionych ze względu na ograniczone możliwości organizacyjne, aby wszyscy zainteresowani mogli wziąć udział w wycieczce m.in. przez ograniczoną ilość miejsc w autokarze.
2.
O udziale w wycieczce decyduje kolejność zgłoszeń. Sporządzono imienną listę osób zakwalifikowanych do wyjazdu oraz listę rezerwową.
3.
Pracownicy i osoby uprawnione biorący udział w wycieczce zobowiązani są do pokrycia więcej niż 50% wartości wycieczki w wysokości uzależnionej od sytuacji rodzinnej, życiowej i materialnej.
4.
Wyjazd został zaplanowany na czwartek, więc pozostała część pracowników, niebiorących udziału w wycieczce, zobowiązana będzie świadczyć pracę w godzinach otwarcia urzędu, natomiast pracownicy, którzy w tym dniu powinni świadczyć pracę, a zostali zakwalifikowani do wyjazdu, muszą wystąpić z wnioskiem o udzielenie im na te dni urlopu wypoczynkowego.
Stanowisko KIS
Przepisy ustawy o PDOF nie definiują pojęcia „nieodpłatne świadczenie”. W uchwałach z 18 listopada 2002 r. sygn. akt II FPS 9/02 oraz z 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06 NSA ustalił znaczenie terminu nieodpłatne świadczenie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stwierdził bowiem, że ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, ponieważ obejmuje wszelkie zjawiska o charakterze gospodarczym i zdarzenia prawne, których konsekwencją jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze w działalności osób prawnych, których następstwem jest nieodpłatne, czyli niezwiązane z kosztami lub inną formą świadczenia przysporzenie majątku tej osobie, mające wyraźny finansowy wymiar. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie także odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i ust. 3 tej ustawy.
Ponadto, treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy. Z powodu niejednolitości stanowisk sądowych dotyczących kwestii „nieodpłatnego świadczenia” zasadniczego znaczenia nabrał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947), w którym stwierdzono, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:
po pierwsze
zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie)
po drugie
zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść
po trzecie
korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
Jeżeli którykolwiek z warunków nie zostanie spełniony, nieodpłatnego świadczenia nie będzie można uznać za przychód pracownika. Natomiast, bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu. Nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak jest podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym, zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść. Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że udział w wycieczce integracyjnej, dofinansowanej z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, nie będzie stanowić dla Państwa pracowników przysporzenia majątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, dofinansowanie przez Państwa z ZFŚS kosztów ww. wycieczki nie spowoduje powstania po stronie pracowników przychodu ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy (…).