Uzupełnianie dodatkowego wynagrodzenia rocznego w podstawie wymiaru świadczeń chorobowych
Składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy roczne w tym dodatkowe wynagrodzenie roczne, uwzględnia się w podstawie wymiaru świadczeń chorobowych, w wysokości 1/12 kwoty wypłaconej za rok poprzedzający miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy (art. 42 ust. 3 ustawy zasiłkowej oraz pkt 303 komentarza do ustawy zasiłkowej). Warunkiem wliczenia do podstawy tych składników jest to, aby pracownik:
nie zachowywał do nich prawa w okresie pobierania tych świadczeń
oraz
nie były wypłacane za te okresy (art. 41 ust. 1 ustawy zasiłkowej).
Składniki wynagrodzenia przysługujące pracownikowi za okresy dłuższe niż jeden miesiąc, do których pracownik nie zachowuje prawa w okresie pobierania świadczeń chorobowych, zmniejszane proporcjonalnie w związku z usprawiedliwioną nieobecnością w pracy zgodnie z przepisami płacowymi obowiązującymi u danego pracodawcy, podlegają uwzględnieniu w podstawie wymiaru świadczeń chorobowych po uzupełnieniu zgodnie z ogólnymi zasadami (pkt 313 komentarza do ustawy).
Z przepisów ustawy o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym wynika, że wynagrodzenie to ustala się w wysokości 8,5% sumy wynagrodzenia za pracę otrzymanego przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego (art. 4 ust. 1 ustawy o trzynastkach). Skoro w miesiącu w którym pracownik chorował i nabył prawo do świadczeń chorobowych (wynagrodzenia lub zasiłku chorobowego) wynagrodzenie zasadnicze pomniejszone zostało proporcjonalnie i od tego pomniejszonego wynagrodzenia naliczono 8,5% to zgodnie ze stanowiskiem ZUS, dodatkowe wynagrodzenie roczne podlega uzupełnieniu. Skoro dodatkowe wynagrodzenie roczne jest naliczane od zmniejszonego proporcjonalnie za okresy usprawiedliwionych nieobecności w pracy wynagrodzenia, przed wliczeniem do podstawy wymaga uzupełnienia o te okresy.
Punkt 313 komentarza do ustawy zasiłkowej
aktualizacja sierpień 2023 r.
Składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy dłuższe niż miesiąc, do których pracownik nie zachowuje prawa w okresie pobierania zasiłku, zmniejszane proporcjonalnie w związku z usprawiedliwioną nieobecnością w pracy zgodnie z przepisami płacowymi, podlegają uwzględnieniu
w podstawie wymiaru zasiłku po uzupełnieniu zgodnie z ogólnymi zasadami. Składnik roczny, którym jest dodatkowe wynagrodzenie roczne (tzw. „trzynastka”) może być uzupełniony z zastosowaniem metody przewidzianej dla zmiennych składników wynagrodzenia, tj. kwotę otrzymanego składnika rocznego, po pomniejszeniu o kwotę potrąconych składek, dzieli się przez liczbę dni przepracowanych w roku kalendarzowym oraz mnoży przez liczbę dni, którą pracownik przepracowałby w roku kalendarzowym albo z zastosowaniem metody przewidzianej dla stałych składników wynagrodzenia, tj. może być przyjęty w kwocie, którą pracownik otrzymałby, gdyby w danym roku kalendarzowym nie chorował, a więc w kwocie równej 8,5% sumy pełnego wynagrodzenia, które pracownik otrzymałby w ciągu roku kalendarzowego, za który przysługuje to wynagrodzenie.
Ważne
Składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy dłuższe niż miesiąc, do których pracownik nie zachowuje prawa w okresie pobierania zasiłku, zmniejszane proporcjonalnie w związku z usprawiedliwioną nieobecnością w pracy zgodnie z przepisami płacowymi (np. za czas korzystania ze zwolnienia na dziecko do lat 14 z art. 188 K.p., za tzw. urlop okolicznościowy, za zwolnienie od pracy z tytułu oddania krwi), podlegają uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku po uzupełnieniu zgodnie z ogólnymi zasadami przedstawionymi w przepisach ustawy zasiłkowej. DWR, którego wysokość została pomniejszona o czas korzystania z wymienionych zwolnień, należy przed wliczeniem do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych uzupełnić z zastosowaniem metody przewidzianej dla stałych lub zmiennych składników wynagrodzenia
Przykład
Pracownik jednostki budżetowej wynagradzany jest stałą miesięczną stawką wynagrodzenia w wysokości 4 500 zł. W styczniu 2024 r. otrzymał wynagrodzenie roczne za 2023 r. w wysokości 3 157,01 zł pomniejszone o okres korzystania z urlopu bezpłatnego trwającego od 1 stycznia do
8 maja, absencje chorobowe trwające łącznie 19 dni oraz o opiekę nad dzieckiem do 14 lat w wymiarze 12 h.
Pracownik choruje w marcu 2024 r. Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres od marca 2023 r. do lutego 2024 r. Do przeciętnego wynagrodzenia wliczono 1/12 kwoty uzupełnionego dodatkowego wynagrodzenia rocznego. Pracodawca uzupełnił kwotę wynagrodzenia rocznego z zastosowaniem metody przewidzianej dla stałych składników wynagrodzenia.
Do podstawy wymiaru została doliczona kwota wynagrodzenia rocznego w wysokości:
4 500 zł x 12 miesięcy = 54 000 zł
54 000 zł x 8,5 % = 4 590 zł
[4 590 zł – ( 4 590 zł – 13,71%)] = 4 590 zł – 629,29 zł = 3 960,71 zł
3 960,71 zł : 12 miesięcy = 330,06 zł.
Przykład
Pracownik jednostki budżetowej zatrudniony od 17 kwietnia 2023 r. W styczniu 2024 r. wypłacono dodatkowe wynagrodzenie roczne za 2023 r. w wysokości 3 151,29 zł pomniejszone o dni absencji chorobowych. W 2023 r. z obowiązujących do przepracowania 196 dni przepracował 154 dni. W czerwcu 2024 r. pracownik przez 12 dni pobiera zasiłek opiekuńczy. Podstawę wymiaru stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres od czerwca 2023 r. do maja 2024 r. Do przeciętnego wynagrodzenia należy doliczyć 1/8 kwoty uzupełnionego dodatkowego wynagrodzenia rocznego (proporcjonalnie do liczby pełnych miesięcy zatrudnienia w 2023 r. tj. od maja do grudnia). Pracodawca uzupełnił kwotę wynagrodzenia rocznego z zastosowaniem metody przewidzianej dla zmiennych składników wynagrodzenia.
Do podstawy wymiaru zasiłku opiekuńczego doliczona zostanie kwota:
3 151,29 zł : 154 dni przepracowane x 196 dni roboczych = 4 010,73 zł
[4 010,73 zł – ( 4 010,73 zł – 13,71%)] = 4 010,73 zł – 549,87 zł = 3 460,86 zł. 3 460,86 zł : 8 miesięcy = 432,61 zł.
