Dojazd do miejsca pracy i jazdy lokalne bez PIT. Indywidualna interpretacja KIS
Czy czeka Nas zmiana podejścia US do kwestii ustalania przychodów ?
Zmiana interpretacji po wygranej sprawie sądowej
Wykorzystywanie samochodu prywatnego na dojazdy do pracy oraz do celów służbowych. Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 3 kwietnia 2024 r. ITPB2/4511-674/16-15/ŁS.
Istota interpretacji
(…) Do wykonywania pracy zatrudniają Państwo pracowników z innych miejscowości położonych od kilkunastu do kilkudziesięciu kilometrów drogi od siedziby firmy. Zamierzają Państwo podpisać z pracownikami dwie umowy, tj.
1.
umowę o używanie osobowego samochodu do celów służbowych – dojazd do i z pracy (dalej „Umowa 1”) oraz
2.
w przypadku części pracowników – umowę o używanie osobowego samochodu do celów służbowych – przejazdy lokalne (dalej „Umowa 2”).
Głównym celem podpisania Umowy 1 jest:
zapewnienie regularnych godzin pracy pracowników ze względu na bardzo utrudniony dojazd do miejscowości środkami komunikacji miejskiej, który praktycznie wyklucza inny dojazd do firmy, jak tylko przyjazd własnym samochodem.
Głównym celem podpisania Umowy 2 jest:
możliwość skorzystania z mobilnych pracowników, co jest istotne w celu realizacji przez nich zadań Spółki, takich jak np. spotkania z kontrahentami, serwis urządzeń, wyjazdy po drobne zakupy techniczne, załatwianie spraw urzędowych, codzienne sprawy niezbędne do prawidłowego funkcjonowania Spółki.
Pytania
1.
Czy z tytułu wypłaty ekwiwalentu za przejazdy do i z pracy według warunków wskazanych w Umowie 1 Spółka jest obowiązana rozliczyć przychód u pracowników z tytułu pracy, obliczyć oraz pobrać i wpłacić zaliczki na podatek dochodowy, gdy:
1)
Pracodawca podpisuje z pracownikiem wyłącznie Umowę 1
2)
Pracodawca podpisuje z pracownikiem zarówno Umowę 1, jak i Umowę 2
2.
Czy z tytułu wypłaty ekwiwalentu w postaci ryczałtu za przejazdy w jazdach lokalnych według warunków wskazanych w Umowie 2 Spółka jest obowiązana rozliczyć przychód u pracowników z tytułu pracy, obliczyć, pobrać i wpłacić zaliczki na podatek dochodowy?
Państwa zdaniem
wypłaty z tytułu zwrotu kosztów dojazdów do i z pracy na zasadach wskazanych w Umowie 1 niezależnie czy dotyczą pracowników, z którymi dodatkowo została podpisana umowa o zwrot kosztów z tytułu przejazdów lokalnych (Umowa 2) nie będą stanowić przychodu ze stosunku pracy.
Również wypłaty z tytułu ekwiwalentu w postaci ryczałtu za przejazdy w jazdach lokalnych według warunków wskazanych w Umowie 2 nie będą stanowić przychodu ze stosunku pracy.
Przebieg postępowania
Interpretacja indywidualna
27 października 2016 r. wydana została interpretacja indywidualna znak ITPB2/4511-674/16-1/BK, w której Państwa stanowisko uznano za nieprawidłowe.
Skarga na interpretację indywidualną
Pismem z 21 stycznia 2017 r. złożyli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku. Skarga wpłynęła 31 stycznia 2017 r.
Postępowanie przed sądami administracyjnymi
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił Państwa skargę na zaskarżoną interpretację – wyrokiem z 21 czerwca 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 461/17.
Pismem z 18 września 2017 r. wnieśli Państwo skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Wyrokiem z 16 października 2019 r. sygn. akt II FSK 3531/17 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony przez Państwa wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 21 czerwca 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 461/17 oraz uchylił wydaną 27 października 2016 r. interpretację indywidualną znak ITPB2/4511-674/16-1/BK.
14 stycznia 2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zwrócił mi akta tej sprawy.
Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 października 2019 r., sygn. akt II FSK 3531/17
14 kwietnia 2020 r. wydałem interpretację indywidualną znak ITPB2/4511-674/16-6/ŁS, w której stwierdziłem, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązków płatnika jest:
a)
prawidłowe – w części dotyczącej wypłaty z tytułu używania przez pracowników do celów służbowych samochodów prywatnych w jazdach lokalnych
b)
nieprawidłowe – w części dotyczącej wypłaty z tytułu zwrotu kosztów w zakresie przejazdów przez pracowników z miejsca zamieszkania do zakładu pracy i z powrotem.
Skarga na interpretację indywidualną
Pismem z 16 kwietnia 2020 r. wnieśli Państwo skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na interpretację indywidualną znak ITPB2/4511-674/16-6/ŁS wydaną 14 kwietnia 2020 r.
Postępowanie przed sądami administracyjnymi
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku – wyrokiem z 3 listopada 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 540/20 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną w części, w jakiej uznano stanowisko za nieprawidłowe.
W ww. wyroku Sąd wyjaśnił, że:
(…) stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jakoby zwrot środków za dojazd do pracy podlegałby opodatkowaniu, gdyż stanowi przysporzenie dla pracowników i jest w ich interesie należy uznać za błędne. Strona skarżąca bowiem konsekwentnie wskazuje, że to w interesie jej – jako pracodawcy leży zapewnienie sobie stałej ilości personelu, niezbędnej do utrzymania procesu produkcji. W ocenie Sądu, należy przyjąć te okoliczności za wiążące w niniejszej sprawie i uznać, że finansowanie pracownikom kosztów dojazdu do/z pracy leży w interesie pracodawcy, a zatem kwoty, które z tego powodu otrzymują pracownicy, nie powinny stanowić ich przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. (…)
Od ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, złożyłem skargę kasacyjną z 9 grudnia 2020 r. znak 0110-KWR4.4021.67.2020.2.RB do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 12 lipca 2023 r. sygn. akt II FSK 117/21 oddalił skargę kasacyjną.
9 stycznia 2024 r. wpłynął do tutejszego organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 3 listopada 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 540/20. Ww. wyrok, stał się prawomocny od 12 lipca 2023 r.
Ponowne rozpatrzenie wniosku
wykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 3 listopada 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 540/20 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 lipca 2023 r. sygn. akt II FSK 117/21.
UZASADNIENIE
Ponieważ przepisy ustawy o PDOF nie zawierają definicji „nieodpłatnych świadczeń” przy interpretacji tego pojęcia odwołać się należy do jego słownikowego znaczenia. W związku z powyższym stwierdzić należy, że świadczeniem nieodpłatnym jest świadczenie „niewymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2003 r.). W orzecznictwie sądowym przyjmuje się natomiast, że nieodpłatne świadczenie obejmuje nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
W tym miejscu, należy wskazać, że z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r., poz. 947), wynika że za przychody pracownika, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą być uznane takie nieodpłatne świadczenia, które:
1)
po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie)
2)
po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść
3)
po trzecie, korzyść ta jest wymierna (również w postaci zaoszczędzenia wydatku) i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
Podkreślić należy, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.
W kontekście pierwszego warunku, Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że „inne nieodpłatne świadczenia” na rzecz pracownika mogą być uznane za jego dochód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko pod warunkiem, że rzeczywiście spowodowały zaoszczędzenie przez niego wydatków. Ustalenie tej okoliczności zależy od tego, czy pracownik skorzystał ze świadczenia oferowanego przez pracodawcę w pełni dobrowolnie. Zgoda na skorzystanie ze świadczenia wyraża bowiem ocenę pracownika, że świadczenie – z punktu widzenia jego sytuacji zawodowej, życiowej, rodzinnej – jest celowe i przydatne, leży w jego interesie. Oznacza to, że w braku świadczenia ze strony pracodawcy pracownik musiałby ponieść wydatek. W konsekwencji przyjęcie świadczenia oferowanego przez pracodawcę oznacza uniknięcie tego wydatku.
Formułując drugi warunek Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, że dla oceny czy świadczenie leżało w interesie pracownika, istotne jest czy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku. Trybunał Konstytucyjny – w ślad za uchwałami NSA – uznał, że w zakres nieodpłatnego świadczenia, jako przychodu wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, „których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”.
W konsekwencji, aby wartość świadczenia uzyskanego od pracodawcy podlegała, opodatkowaniu, po stronie pracownika musi pojawić się dochód, czyli korzyść majątkowa. Korzyść ta może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku pracownika nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku.
Jednocześnie Trybunał Konstytucyjny zauważył, że w sytuacji, gdy nieodpłatne świadczenie zostało przyjęte jako warunek niezbędny do zgodnego z prawem wykonania pracy – po stronie pracownika nie pojawia się korzyść, która mogłaby być objęta podatkiem dochodowym.
Odnosząc się natomiast do trzeciego warunku, Trybunał Konstytucyjny wskazał, że przychód powstaje, gdy można zindywidualizować świadczenie, określić jego wartość pieniężną oraz skonkretyzować odbiorcę. Mając powyższe na uwadze Trybunał Konstytucyjny zauważył, że w sytuacji gdy otrzymane przez pracownika nieodpłatne świadczenie stanowi świadczenie pracodawcy, na które pracownik wyraził zgodę, które zostało spełnione w jego interesie i oznacza realne przysporzenie mu korzyści, problem ustalenia podstawy opodatkowania w zasadzie ulega rozwiązaniu.
W świetle powyższego zauważyć należy, że nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika bez ustalonej za nie zapłaty jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu, podobnie jak nie każde tego rodzaju świadczenie jest wyłączone spod regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, jak słusznie zauważył Trybunał Konstytucyjny ze względu na otwarty i rozwijający się katalog świadczeń oferowanych przez pracodawców – nie jest możliwe enumeratywne wyliczenie w ustawie podatkowej wszystkich nieodpłatnych przysporzeń, które zgodnie z zasadą powszechności przedmiotowej podatku dochodowego powinny być przez ustawodawcę uwzględnione.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzą Państwo działalność gospodarczą będąc producentem i sprzedawcą zlewozmywaków granitowych i akcesoriów kuchennych (przeważający rodzaj 22.23.Z. – produkcja wyrobów dla budownictwa z tworzyw sztucznych). Swoją działalność prowadzą Państwo w swojej siedzibie w małej wsi Żuławki, której liczba mieszkańców nie przekracza 700 osób, na terenie bardzo rzadko zaludnionego terenu Ż. (woj. p.). Do wykonywania pracy na Państwa rzecz zatrudniają Państwo pracowników z innych miejscowości położonych od kilkunastu do kilkudziesięciu kilometrów drogi od siedziby firmy. Zamierzają Państwo podpisać z pracownikami dwie umowy, tj. umowę o używanie osobowego samochodu do celów służbowych – dojazd do i z pracy („Umowa 1”); oraz w przypadku części pracowników (nie wszystkich) – umowę o używanie osobowego samochodu do celów służbowych – przejazdy lokalne (dalej „Umowa 2”). Głównym celem podpisania Umowy 1 jest zapewnienie w Spółce regularnych godzin pracy pracowników ze względu na bardzo utrudniony dojazd do miejscowości środkami komunikacji miejskiej, który praktycznie wyklucza inny dojazd do firmy, jak tylko przyjazd własnym samochodem. Głównym zaś celem podpisania Umowy 2 jest możliwość skorzystania z mobilnych pracowników, co jest istotne w celu realizacji przez Państwa zadań, takich jak np. spotkania z kontrahentami, serwis urządzeń, wyjazdy po drobne zakupy techniczne, załatwianie spraw urzędowych, codzienne sprawy niezbędne do Państwa prawidłowego funkcjonowania.
Mając zatem na uwadze przedstawiony opis zdarzenia jak i stanowisko wyrażone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 3 listopada 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 540/20 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 lipca 2023 r. sygn. akt II FSK 117/21 stwierdzam, że wypłaty z tytułu używania przez pracowników samochodów prywatnych do celów służbowych w postaci przejazdów pracowników w jazdach lokalnych według warunków wskazanych w Umowie 2 oraz wypłaty z tytułu zwrotu kosztów przejazdów pracowników z miejsca zamieszkania do zakładu pracy i z powrotem na zasadach określonych w Umowie 1, nie będą stanowić dla pracowników przysporzenia majątkowego, a w konsekwencji przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bowiem są to zwroty wydatków poniesionych przez pracowników w celu wykonywania obowiązków pracowniczych (na potrzeby i w interesie pracodawcy). Tym samym z ww. tytułów nie będą ciążyły na Państwu obowiązki płatnika.
Jeżek Przemysław
Szkolenia
https://www.hrkadryiplace.pl/category/szkolenia/najblizsze-szkolenia/