Uzupełnianie wynagrodzenia wliczanego do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych reguluje art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej.
Zgodnie z tym przepisem wynagrodzenie ustalone:
w stałej miesięcznej wysokości
uzupełnia się poprzez przyjęcie kwoty określonej w umowie o pracę, pomniejszonej o składki na ubezpieczenia społeczne finansowane przez pracownika
wynagrodzenie zmienne
uzupełnia się dzieląc wynagrodzenie uzyskane za dni przepracowane (pomniejszone o finansowane przez pracownika składki na ubezpieczenia społeczne) przez liczbę tych dni i mnożąc przez liczbę dni obowiązujących do przepracowania w tym miesiącu.
Przy czym uzupełnieniu podlega wyłącznie wynagrodzenie, które uległo zmniejszeniu na skutek usprawiedliwionej nieobecności w pracy oraz pracownik przepracował w tym miesiącu (wraz z dniami urlopu wypoczynkowego i innych nieobecności usprawiedliwionych za które pracownik zachował prawo do wynagrodzenia) co najmniej połowę obowiązującego go wymiaru czasu pracy.
Na równi z dniami, w których pracownik świadczył pracę, traktuje się dni urlopu wypoczynkowego i inne dni nieobecności w pracy, za które pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia (pkt 289 komentarza do ustawy zasiłkowe, ostatnia aktualizacja sierpień 2023 r.). Gdyby więc w danym miesiącu pracownik był nieobecny w pracy jedynie z powodu korzystania z urlopu wypoczynkowego, to wynagrodzenie za taki miesiąc zostałoby wliczone do podstawy wymiaru w kwocie faktycznie uzyskanej (po pomniejszeniu o finansowane przez pracownika składki na ubezpieczenia społeczne).
W przypadku, gdy wynagrodzenie pracownika składa się zarówno ze składników stałych, jak i zmiennych, pomniejszanych proporcjonalnie do dni nieobecności w pracy a uzupełnieniu podlega wynagrodzenie za miesiąc, w którym pracownik uzyskał także wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy to całość wynagrodzenia traktuje się przy uzupełnianiu jako składniki zmienne (ust. 289 komentarza do ustawy zasiłkowej).
W sytuacji gdy pracownik otrzymuje zarówno wynagrodzenie w stałej miesięcznej wysokości, jak i zmienne składniki wynagrodzenia, które nie ulegają proporcjonalnemu zmniejszeniu za okresy nieobecności w pracy spowodowane chorobą do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych zmienne składniki przyjmuje się w kwocie faktycznie uzyskanej (bez uzupełniania). Uzupełnieniu podlega wyłącznie wynagrodzenie zasadnicze.
Ważne:
Na zasadę uzupełniania wynagrodzenia, określonego w stałej miesięcznej wysokości, jeśli obok dni absencji chorobowej wystąpią dni urlopu wypoczynkowego, nie ma wpływu sposób ustalania wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego. Oznacza to, że wynagrodzenia za urlop, ze zmiennych składników, nie wlicza się do podstawy. Urlop wypoczynkowy traktowany jest na równi z dniami przepracowanymi w związku z czym o te dni zostało uzupełnione wynagrodzenie zasadnicze.
Przykład
Pracownik zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy wynagradzany jest stałą stawką miesięcznego wynagrodzenia w wysokości 3 900 zł oraz otrzymuje wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych i dodatek za pracę w porze nocnej. Pracownik stał się niezdolny do pracy we wrześniu 2023 r.
W marcu 2023 r. jako jeden z miesięcy przyjmowanych do podstawy wymiaru pracownik:
5 dni chorował z zachowaniem prawa do wynagrodzenia chorobowego
4 dni przebywał na urlopie wypoczynkowym.
Z obowiązujących do przepracowania w tym miesiącu 23 dni przepracował (wraz z urlopem wypoczynkowym) 17 dni, za które otrzymał:
wynagrodzenie za pracę wraz z urlopem wypoczynkowym:
3 900 zł : 30 dni = 130 zł
130 zł x 5 dni = 650 zł
3 900 zł – 650 zł = 3 250 zł
wynagrodzenie urlopowe ze zmiennych składników wynagrodzenia
wyniosło 56,96 zł
dodatek za pracę w porze nocnej:
wyniósł 75,80 zł
wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych:
wyniosło 456,67 zł
Wynagrodzenie za marzec 2023 r. należało uwzględnić w podstawie wymiaru wynagrodzenia chorobowego w wysokości:
stałe składniki wynagrodzenia
[3 900 zł – (3 900 zł x 13,71%)] = 3 900 zł – 534,69 zł = 3 365,31 zł
zmienne składniki wynagrodzenia (z wyłączeniem zmiennych urlopowych):
75,80 zł + 456,67 zł = 532,47 zł
[532,47 zł – (532,47 zł x 13,71%)] = 532,47 zł – 73 zł = 459,47 zł
Łącznie: 3 824,78 zł (3 365,31 zł + 459,47 zł)
Gdyby pracownik w marcu 2023 r. nie chorował, to w podstawie wymiaru wynagrodzenia chorobowego zostałaby uwzględniona kwota:
(3 900 zł + 56,96 zł + 75,80 zł + 456,67 zł) = 4 489,43 zł
[4 489,43 zł – (4 489,43 zł x 13,71%)] = 4 489,43 zł – 615,50 zł = 3 873,93 zł.
