Pracownikowi, którego wysokość wynagrodzenia określono w stawce miesięcznej w stałej wysokości, należy jego wysokość odpowiednio pomniejszyć w przypadku nieprzepracowania pełnego miesiąca kalendarzowego np.: gdy wystąpi niezdolność do pracy lub usprawiedliwiona nieobecność niepłatna (związana m.in. z wezwaniem do sądu jako świadka).
Zasady pomniejszania wynagrodzenia reguluje
par. 11-12
rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy, zwane dalej: rozporządzeniem o wynagradzaniu (Dz. U. z 2017 r., poz. 927).
Przepisy wprowadzają dwie metody pomniejszania stałego miesięcznego wynagrodzenia. Wybór odpowiedniej metody uzależniony jest od przyczyn nieprzepracowania pełnego miesiąca.
W myśl § 11 ww. rozporządzenia
W celu obliczenia wynagrodzenia, ustalonego w stawce miesięcznej w stałej wysokości, za przepracowaną część miesiąca, jeżeli pracownik za pozostałą część tego miesiąca otrzymał wynagrodzenie określone w art. 92 Kodeksu pracy, miesięczną stawkę wynagrodzenia dzieli się przez 30 i otrzymaną kwotę mnoży przez liczbę dni wskazanych w zaświadczeniu lekarskim o czasowej niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby. Tak obliczoną kwotę wynagrodzenia odejmuje się od wynagrodzenia przysługującego za cały miesiąc.
Przepis ten stosuje się odpowiednio w przypadku nieobecności pracownika w pracy, w okresie której pracownikowi przysługuje zasiłek przewidziany w przepisach o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa lub w przepisach o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.
W myśl § 12 rozporządzenia o wynagradzaniu
W celu obliczenia wynagrodzenia, ustalonego w stawce miesięcznej w stałej wysokości, za przepracowaną część miesiąca, jeżeli pracownik w tym miesiącu był nieobecny w pracy z innych przyczyn niż niezdolność do pracy spowodowana chorobą, i za czas tej nieobecności nie zachowuje prawa do wynagrodzenia – miesięczną stawkę wynagrodzenia dzieli się przez liczbę godzin przypadających do przepracowania w danym miesiącu i otrzymaną kwotę mnoży się przez liczbę godzin nieobecności pracownika w pracy z tych przyczyn. Tak obliczoną kwotę wynagrodzenia odejmuje się od wynagrodzenia przysługującego za cały miesiąc. Przepis ten stosuje się także w przypadku obliczania wynagrodzenia pracownika, ustalonego w stawce miesięcznej w stałej wysokości, gdy okres pozostawania pracownika w stosunku pracy nie obejmuje pełnego miesiąca.
Metody te nie będą miały jednak zastosowania do pracownika znajdującego się w tzw. okresie wyczekiwania na prawo do świadczenia chorobowego. Z przepisu rozporządzenia wynika, iż metody te stosujemy tylko i wyłącznie w przypadku nieobecności w pracy z innych przyczyn niż choroba lub jeśli wystąpiła niezdolność do pracy spowodowana chorobą, pracownik musi zachować prawo do świadczenia chorobowego (wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek).
Stanowisko Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej
z 19 lipca 2017 r.
(…)
w takim przypadku ma zastosowanie reguła określona w art. 80 Kodeksu pracy, w myśl której pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za pracę wykonaną (…). Zdaniem resortu pracy nie stosuje się wówczas § 11 rozporządzenia o wynagrodzeniu, a obliczając to wynagrodzenie należy (…) kwotę miesięcznego wynagrodzenia pracownika określonego stawką miesięczną w stałej wysokości podzielić przez odpowiadającą wynagrodzeniu miesięcznemu liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu (tj. nominalny czas pracy) i ustalone w ten sposób wynagrodzenie za 1 godzinę pracy pomnożyć przez liczbę godzin przepracowanych przez pracownika.
Przykład
Pracownik zatrudniony od 20 marca 2023 r. (system podstawowy, pełny wymiar czasu pracy) za wynagrodzeniem ustalonym w stałej miesięcznej wysokości 3 800 zł, stał się niezdolny do pracy z powodu choroby od 10 do 22 kwietnia 2023 r. (13 dni). Pracownik znajduje się w tzw. okresie wyczekiwania na prawo do świadczeń chorobowych (30 dni), które trwać będzie do 18 kwietnia 2023 r. i wynagrodzenie chorobowe przysługiwać będzie za okres od 19 do 22 kwietnia (4 dni).
Krok pierwszy
ustalenie wynagrodzenia za część miesiąca z uwzględnieniem okresu wyczekiwania
7 dni roboczych
3 800 zł : 152 h (wymiar czasu pracy) = 25 zł
152 h – 48 h (6 dni x 8 h) = 104 h
104 h x 25 zł = 2 600 zł
Krok drugi
pomniejszenie o niezdolność do pracy za które przysługuje świadczenie chorobowe
4 dni kalendarzowe
3 800 zł : 30 dni = 126,67 zł
126,67 zł x 4 dni = 506,68 zł
Łączna wysokość wynagrodzenia
2 600 zł – 506,68 zł = 2 093,32 zł.
Wynagrodzenie chorobowe za 4 dni niezdolności do pracy
[3 800 zł – (3 800 zł x 13,71%)] = 3 800 zł – 520,98 zł = 3 279,02 zł
3 279,02 zł : 30 dni = 109,30 zł
109,30 zł x 80% = 87,44 zł
87,44 zł x 4 dni = 349,76 zł
Łączny przychód
2 443,08 zł (2 093,32 zł + 349,76 zł).
Najbliższe szkolenie z tej tematyki
Rozliczanie Wynagrodzeń w sytuacjach wątpliwych w 2023 i 2024 r.
7 grudnia 2023 r.
Zapisy
https://www.hrkadryiplace.pl/szk_stacjonarn/rozliczanie-wynagrodzen-w-sytuacjach-watpliwych-w-2023-2024-r/